วันที่เผยแพร่: 26-7-2025
#กัมพูชายิงก่อน
ในยามที่เสียงปืนคำรามแทนคำพูด
ในยามที่ดินแดนแห่งสันติสุขถูกคุกคามด้วยเปลวเพลิงแห่งความขัดแย้ง
ทหารไทย — บุรุษผู้สวมเครื่องแบบและพรางตัวในแสงจันทร์
กลับยืนหยัดอย่างแน่วแน่ ไม่ไหวหวั่น แม้ความตายจะยืนรออยู่เบื้องหน้า
การสู้รบระหว่างประเทศไทยและกัมพูชาซึ่งปะทุขึ้นอีกครั้ง ณ ชายแดนอีสาน มิได้เพียงแต่สร้างบาดแผลบนผืนแผ่นดิน แต่ยังฉีกกระชากหัวใจของพสกนิกรไทยทั้งชาติให้บอบช้ำ
ณ แนวหน้าของสงครามนั้น คือเหล่าทหารกล้าผู้มิได้มีเพียงอาวุธประจำกาย
แต่พวกเขาพก “หัวใจของวีรชน” ไปด้วยในทุกย่างก้าว
หัวใจที่พร้อมจะสละได้แม้ชีวิต เพื่อปกป้องผืนแผ่นดินนี้ไม่ให้ศัตรูย่ำยี
พวกเขาไม่ได้ต่อสู้เพื่อเกียรติยศส่วนตัว
แต่เพื่อลมหายใจของคนไทยนับล้านที่หลับใหลอยู่ในค่ำคืนอันมืดมิดโดยไม่รู้สึกถึงเสียงระเบิดที่ดังกระหึ่มอยู่ห่างออกไปเพียงไม่กี่ร้อยกิโลเมตร
ในสนามรบที่ปกคลุมด้วยกลิ่นดินปืนและควันไฟ
ยังคงมีเสียงสื่อสารสุดท้ายจากทหารนายหนึ่งส่งกลับมาทางวีดีโอคอล
“แม่ครับ ผมขอไปก่อนนะ อยากบอกแม่ด้วยว่า ผมรักแม่ครับ”
คำพูดนั้นมิใช่เพียงถ้อยคำธรรมดา แต่มันคือเสียงของ “ลูกชายของแผ่นดิน” ที่กำลังจะจากไป
เสียงที่เต็มไปด้วยความห่วงใย หวาดกลัว และกล้าหาญผสมผสานกันอย่างซื่อตรง
น้ำตาที่ร่วงหล่นจากปลายโทรศัพท์ไม่ใช่เพียงหยดน้ำตาจากแม่ที่บ้าน
แต่มันคือหยาดน้ำตาของแผ่นดินทั้งผืน ที่สูญเสียลูกชายผู้ดีที่สุดไปอีกหนึ่งคน
แม้ร่างของวีรชนเหล่านี้จะล้มลงกลางสนามรบ
แต่ความเสียสละของเขาจะไม่มีวันจางหายไปในห้วงเวลา
ทุกก้าวย่างของไทยทุกคนในวันนี้
เกิดจากเลือดเนื้อของพวกเขาที่ไหลรินเพื่อรักษาเอกราช
เขาอาจไม่มีโอกาสกลับไปกอดแม่
ไม่มีโอกาสได้เห็นหน้าลูกน้อยที่เพิ่งเกิด
หรือแม้แต่โอกาสจะกล่าวคำลาครั้งสุดท้าย
แต่เขาได้ทำสิ่งที่ยิ่งใหญ่ที่สุดแล้ว
คือการ “ตายเพื่อให้คนอื่นได้อยู่”
ท่ามกลางความร้อนแรงของกระสุนและเสียงเครื่องบินรบ
มี “หลุมศพไร้ชื่อ” ที่เงียบงันในชายแดนป่าดงพนมดงรัก
มีร่างของทหารหนุ่มที่ไม่เคยแม้แต่จะได้ขึ้นหน้าหนึ่งของหนังสือพิมพ์
แต่เขาคือวีรบุรุษของบ้านหลังหนึ่งในภาคอีสาน
คือความภาคภูมิใจของแม่ชาวสวน
คือความฝันของพ่อที่อยากให้ลูกได้มีชีวิตที่ดีกว่า
วันนี้… แม้เขาจะไม่ได้อยู่แล้ว
แต่ทุกย่างก้าวของประชาชนไทยที่ยังมีชีวิตอยู่
คือบทกวีที่บรรเลงสดุดีผู้กล้าอย่างเขาในทุกลมหายใจ
ต่อให้ไม่มีรูปปั้นสลักชื่อ
ต่อให้ไม่มีเหรียญตราติดหน้าอก
แต่ทหารไทยทุกนายที่ล้มลงเพื่อชาติในวันนี้
จะมีชื่อสลักอยู่ในใจของคนไทยทุกคนตลอดไป
แม้โลกจะลืม… แต่แผ่นดินนี้จะจดจำ
แม้เวลาจะผ่าน… แต่ความเสียสละจะสถิตอยู่เหนือเงาเมฆา
แม้จะไม่มีใครร้องเพลงสดุดี… แต่สายลมและผืนดินจะขับกล่อมเขาด้วยบทเพลงแห่งเกียรติภูมิ
"พี่ครับ… พวกเราจะสู้ต่อเอง"
แม้ไม่มีพี่แล้วในแนวหน้า
แต่พวกเราจะไม่ยอมให้สิ่งที่พี่รักษาต้องพังทลาย
แม้ไม่มีพี่คอยเป็นแนวหลัง
แต่พวกเราจะยืนหยัดในนามของพี่
ขอบคุณสำหรับชีวิตที่พี่ได้ให้
ขอบคุณที่แสดงให้เรารู้ว่า “คำว่ารักชาติ” ไม่ใช่คำลอยๆ
แต่ต้องใช้ทั้งเลือด น้ำตา และชีวิตจริงๆ
"แม้ชีพจะมอดมลาย แต่เกียรติจะยังคงอยู่"
แด่… ทหารกล้าผู้เสียชีวิตในสนามรบชายแดนไทย-กัมพูชา
พวกเราจะไม่ลืม และจะดำเนินชีวิตอย่างภาคภูมิ ในเงาของความเสียสละของท่านตลอดไป
ขอจงสถิตในสรวงสวรรค์… ทหารไทยผู้กล้า
ประเทศไทยจะไม่ลืมชื่อของท่าน ตราบนานเท่านาน
บทความที่น่าสนใจ:
หมวดหมู่บทความ
หน้าที่เข้าชม | 476,987 ครั้ง |
ผู้ชมทั้งหมด | 282,155 ครั้ง |
เปิดร้าน | 4 พ.ย. 2559 |
ร้านค้าอัพเดท | 13 ก.ย. 2568 |