วันที่เผยแพร่: 27-7-2025
#กัมพูชายิงก่อน
เมื่อหน้าที่เรียกหา... และชาติรออยู่เบื้องหลัง
"แม้เราจะอยู่ห่างกันหลายร้อยกิโลเมตร แต่หัวใจของเรายืนเคียงข้างคุณเสมอ"
ในยามที่บ้านเมืองกำลังเผชิญกับความตึงเครียดและการเผชิญหน้าทางชายแดน เสียงระเบิดและเสียงปืนอาจเป็นสิ่งที่ดังก้องอยู่ในโสตประสาทของเหล่าทหารแนวหน้า แต่เบื้องหลังเสียงอันน่าสะพรึงกลัวนั้น ยังมีเสียงของหัวใจคนไทยนับล้านที่กำลังส่งกำลังใจ สวดภาวนา และยืนอยู่เบื้องหลังพวกท่านอย่างไม่หวั่นไหว
ไม่มีถ้อยคำใดจะยิ่งใหญ่พอในการบรรยายถึงความเสียสละของพวกท่าน—ชายหญิงผู้เลือกที่จะยืนหยัด ณ แนวหน้า ยอมละทิ้งครอบครัว ความสุขส่วนตัว และความปลอดภัย เพื่อปกป้องสิ่งที่มีค่าสูงสุด นั่นคือ “บ้านเกิดเมืองนอน” ของพวกเรา
หลายคนอาจไม่เคยเห็นใบหน้าของท่าน ไม่รู้จักชื่อ ไม่ทราบยศตำแหน่ง แต่ในหัวใจของประชาชนทุกคน พวกท่านคือ “ลูกหลานแห่งแผ่นดิน” ที่เปรียบดั่งโล่ห์มนุษย์ที่ยืนขวางวิกฤติไว้ไม่ให้ลุกลามเข้ามาสู่กลางเมือง พวกท่านคือความกล้าหาญที่เดินอยู่บนเส้นทางที่ปูด้วยความหวาดกลัว แต่ยังก้าวเดินอย่างมั่นคงเพื่อศักดิ์ศรีของธงชาติไทย
เมื่อยามค่ำคืนอันเหน็บหนาวมาเยือนท่ามกลางแนวป่าและชายแดน พวกท่านอาจนั่งอยู่เพียงลำพัง มองดวงดาวพร้อมเสียงลมที่พัดผ่านยอดไม้ แต่โปรดรับรู้ไว้เถิดว่า ขณะนั้นมีพ่อแม่ ผู้สูงวัย เด็กๆ และเยาวชนในอีกหลายจังหวัดของประเทศ กำลังตั้งจิตอธิษฐานให้พวกท่านปลอดภัย พวกเขากำลังเฝ้าข่าว กำลังเตรียมสิ่งของ กำลังวาดภาพ เขียนจดหมาย ส่งเสียงจากหัวใจว่า “ขอให้ท่านกลับบ้านโดยสวัสดิภาพ”
ในทุกคำสวดมนต์ ในทุกเสียงเพลงชาติ ในทุกธงไตรรงค์ที่โบกไสว ล้วนแฝงความหมายว่า
เรายังเป็นหนึ่งเดียวกัน และท่านคือความภูมิใจของคนทั้งชาติ
ชาติไทยของเราไม่เคยเติบโตด้วยคำพูด แต่เติบโตจากการกระทำของผู้กล้า ทั้งในอดีตและปัจจุบัน
ในอดีต...
เรามีวีรชนอย่าง พระยาพิชัยดาบหัก ผู้ยอมเสียเลือดเพื่อปกป้องเอกราช
เรามี หลวงพ่อคูณ ที่พูดถึงคุณค่าของการเสียสละ
เรามี ทหารกล้าในสมรภูมิเขาค้อ ที่เอาชีวิตป้องกันแผ่นดินจากผู้รุกราน
และในวันนี้… พวกท่าน—ทหารแนวหน้า—คือผู้เขียนหน้าประวัติศาสตร์บทใหม่ด้วยเลือด หยาดเหงื่อ และความรักชาติอย่างแท้จริง
“ลูกเอ๋ย แม่เฝ้าดูข่าวทุกวัน ภาวนาให้ลูกปลอดภัย
แม้แม่จะไม่มีโอกาสได้กอดลูกในทุกเช้าเหมือนเมื่อก่อน
แต่หัวใจของแม่กอดลูกไว้ทุกคืน ขอให้ลูกกลับมาเถิด ด้วยหัวใจที่ยังเต้นเป็นจังหวะเดียวกับแผ่นดินไทย”
— เสียงจากแม่ของทหารหนุ่มแห่งชายแดนอีสาน
“พี่ทหารครับ หนูอยากให้พี่กลับมาเร็วๆ หนูวาดรูปธงชาติไว้ให้พี่ด้วยครับ”
— เด็กชายวัย 6 ขวบจากกรุงเทพฯ
“ทหารกล้าคือความภาคภูมิใจสูงสุดของชาติ เราอาจไม่มีโอกาสพูดขอบคุณด้วยตนเอง แต่ขอให้ทุกลมหายใจของเรากลายเป็นเกราะให้พวกท่าน”
— เสียงจากผู้เฒ่าแห่งลำปาง
ธงไตรรงค์สีแดง ขาว น้ำเงิน ไม่ได้ปลิวอยู่เพราะลมเพียงอย่างเดียว
แต่เพราะมีผู้กล้ายืนอยู่ใต้ธงนั้น พร้อมกับหยาดเหงื่อ หยดน้ำตา และเลือดที่หลั่งเพื่อไม่ให้ผืนผ้าแห่งศักดิ์ศรีนี้ตกลงสู่พื้นดิน
พวกท่านคือผู้ที่ทำให้เพลงชาติยังมีความหมาย
พวกท่านคือผู้ที่ทำให้เด็กไทยกล้าเงยหน้าร้องว่า “ไทยนี้รักสงบ แต่ถึงรบไม่ขลาด”
พวกท่านคือผู้ที่ทำให้คำว่า “ไทย” ยังเปล่งประกายท่ามกลางปัญหาและความมืดมน
ถึงทหารแนวหน้าทุกนาย—
จงก้าวไปข้างหน้าด้วยหัวใจที่เปี่ยมด้วยศรัทธา
ขอให้รับรู้ว่า เบื้องหลังของท่าน ไม่ใช่เพียงกองกำลังสนับสนุน
แต่คือหัวใจนับล้านที่เฝ้ามองด้วยความรัก ความเคารพ และความเชื่อมั่น
แม้เสียงปืนอาจดังกลบเสียงหัวใจ
แต่จงเชื่อเถิดว่าเสียงของคนไทยทั้งแผ่นดินนั้นกำลังเรียกชื่อของท่านอยู่เสมอ
เราจะรอ…
จะภาวนา…
และจะสู้ไปด้วยกัน
เพราะท่านคือ
หัวใจของแผ่นดิน — ศักดิ์ศรีแห่งชาติไทย
“แม้เราไม่ได้จับปืน แต่หัวใจเรายืนข้างทหารไทย”
“หนึ่งใจ หนึ่งศรัทธา เพื่อทหารแนวหน้า — จงกลับบ้านอย่างผู้ชนะ เพื่อแผ่นดินและคนที่รักคุณ”
บทความที่น่าสนใจ:
หมวดหมู่บทความ
หน้าที่เข้าชม | 476,989 ครั้ง |
ผู้ชมทั้งหมด | 282,157 ครั้ง |
เปิดร้าน | 4 พ.ย. 2559 |
ร้านค้าอัพเดท | 13 ก.ย. 2568 |